We voelden ons meteen thuis

Marije (42) en haar vriend hebben een zoon (7) en dochter (4).

"Onze zoon Lucas (7) durft niet onderwater te zwemmen, durft niet zonder zijwieltjes te fietsen en durft bepaalde dingen niet te eten. Ook kan hij nog geen veters strikken of zichzelf aankleden, terwijl hij verbaal behoorlijk voorloopt op zijn leeftijd. Voor zijn tweede verjaardag las hij al nummerborden op en tegenwoordig zegt hij dingen als: ‘Dat is wel heel gracieus he’.

Voorheen hadden we het idee dat hij ‘ik durf het niet’ zei als hij ergens geen zin in had. De strijd daarover zorgde voor behoorlijk veel irritatie. Een half jaar geleden ben ik naar de schoolarts gegaan voor advies. Er waren ook andere dingen waar ik mij zorgen over maakte: hij toont weinig interesse in anderen, houdt niet van lichamelijk contact en is het liefst de hele dag aan het gamen. De kinderarts verwees mij door naar de Opvoedpoli.

Ze pakte het heel grondig en persoonlijk aan

We zijn met z’n drieën naar de intake gegaan. Lucas, zijn vader en ik. Heel spannend, maar het bleek helemaal niet erg. Het was geen onpersoonlijk groot ziekenhuisachtig gedoe. We voelden ons meteen thuis. We mochten allemaal wat vertellen. Angelique, de orthopedagoog, had daarna een idee in welke richting ze moest zoeken.

Ze zei dat ze Lucas graag op school en thuis wilde observeren. Ook ging ze een IQ-test afnemen en zou ze bij mij langskomen om over de ontwikkeling van Lucas te praten. Ze pakte het heel grondig en persoonlijk aan. In het gesprek met mij hebben we wel drie uur gepraat over zijn ontwikkeling. Alles kwam aan de orde: van de zwangerschap en zijn geboorte tot aan nu.

Angelique schreef een heel uitgebreid verslag van de twee observaties. Ze had gezien dat Lucas zijn vader een hand gaf bij het afscheid nemen op school, terwijl anderen hun ouders een kus gaven. Ook zag ze dat het contact met klasgenoten soms moeizaam was doordat hij ze niet goed kon lezen. Ze kwam uiteindelijk uit op PDD-NOS, een lichte vorm van autisme. Bovendien heeft hij een disharmonisch profiel. Dat betekent dat hij verbaal heel goed is, maar motorisch veel minder. Hij had dus gelijk dat hij moeite heeft met aankleden en veters strikken. 

Het is ook fijn om te weten wat er aan de hand is

Ik schrok. Autisme is toch een handicap. Tegelijkertijd is het ook fijn om te weten wat er aan de hand is. Ook voor Lucas, hij voelde zich anders en nu weet hij waarom. Angelique heeft ons, én de school,  uitgebreid uitgelegd wat PDD-NOS precies inhoud en hoe we er het best mee kunnen omgaan.

Om hem een beetje voor te bereiden op het avondeten heb ik nu een planningsbord gekocht. Daar zet ik ’s ochtends al op wat er ‘s avonds op tafel staat. Zo kan hij het op zich laten inwerken. Als zijn zusje pijn heeft en ik zie dat hij haar negeert, leg ik hem rustig uit dat het aardig is om haar op zo’n moment te troosten. Hij weet niet van nature wat hoort en hoe je dat moet aanpakken. Hij krijgt daarom binnenkort een cursus sociale vaardigheden van de Opvoedpoli. Angelique stelde mij ook gerust over het vele gamen. Hij kan ontzettend druk of vervelend worden van drukke situaties. Gamen is voor hem dé manier om rustig te worden.

Ze reageren erg snel op vragen

Het onderzoek van de Opvoedpoli zit er nu op, maar ik kan ze altijd bellen als ik nog vragen heb en dat is een prettig gevoel. Ze reageren erg snel op vragen. Wat ik heel goed vind is dat de Opvoedpoli zo grondig te werk is gegaan. Je hoort vaak: kinderen krijgen te snel een etiketje opgeplakt. Dat was bij de Opvoedpoli helemaal niet het geval. Angelique is een paar maanden zoet geweest met de observaties, de testen en de gesprekken met ons. Het is fijn dat we zijn gedrag nu beter snappen. Zijn gedrag is veel beter te voorspellen en we zijn er een stuk relaxter over."

De namen van de cliënten zijn gefingeerd