Hulpverleners gaven mij altijd het gevoel dat het aan mij lag

Kathy (45) heeft een dochter van 14 en een zoon van 21. Haar derde kind (18) woont bij zijn vader.

"Het heftige karakter van mijn oudste zoon heeft het leven van ons gezin jarenlang beïnvloed. Toen hij vijf was heb ik voor het eerst hulp gezocht. Hulpverleners gaven mij altijd het gevoel dat het aan mij lag, dat ik hem niet onder controle kon houden. We moesten belachelijke ouder en kind cursussen doen.

Intussen kwam Oliver in aanraking met de politie en ging het van kwaad tot erger. Pas toen hij zeventien was, bleek uit onderzoek dat hij asperger, adhd en odd heeft. Dat laatste is een agressieve gedragsstoornis. Ik was heel bang dat hij het verkeerde pad op zou gaan, dus zei ik dat hij met zijn vrienden thuis moest afspreken. Dan wist ik met wie hij omging. Tegelijkertijd was dat een zware belasting voor mijn dochter en ik. We zaten vaak op onze slaapkamers. Lisa was altijd een zonnig en vrolijk meisje, maar ze sliep steeds slechter. Uiteindelijk sliep ze hele nachten niet en had ze geen energie meer voor school.

De Opvoedpoli heeft haar goed opgevangen

Via school kwamen we bij de Opvoedpoli terecht en Sjoukje werd onze coach. Lisa kreeg in die tijd ook paniekaanvallen, waardoor ze helemaal niet meer naar school durfde. Uiteindelijk miste ze bijna de hele brugklas. De Opvoedpoli heeft haar in die tijd heel goed opgevangen. Soms was ze daar wel vier keer in de week. Voor therapieën, maar ook om gewoon wat schoolwerk te doen.

Sjoukje ging met mij mee naar gesprekken op school. Een hele steun. Lisa liep zo erg achter, dat ze volgens school niet meer kon blijven. Ik wilde niet dat Lisa naar een ZMOK-school zou gaan. Oliver zat daar vroeger op en dat is echt te hard voor Lisa. Het bleek heel lastig passend onderwijs voor een meisje zoals Lisa te vinden. De directeur van de Opvoedpoli, bood nog aan een extra kracht via de Opvoedpoli in de klas neer te zetten. Geweldig vond ik dat, ze zijn allemaal zo nauw betrokken. Helaas wilde de school dat niet.

Alles wat nodig is voor Lisa

Uiteindelijk is in overleg met Lisa besloten dat ze een tijdje intern gaat bij een instelling waar ze zowel school als therapie krijgt. En bovenal heel veel structuur. Alles wat nodig is voor Lisa om weer normaal in het leven te staan. Want dat wil ze natuurlijk wel heel graag.

Ze begint in september, maar tot die tijd heeft de Opvoedpoli iets fantastisch geregeld. We wonen een half jaar in een soort wisselwoning. Om tot rust te komen. Mijn zoon is in ons oude huis gebleven. We proberen elke dag een strakke routine aan te houden en dat werkt. Lisa slaapt weer en is overdag actief. Ik vind het fantastisch dat Sjoukje nooit heeft opgegeven. Ik zie haar en de anderen van de Opvoedpoli echt als Guardian Angels.

Ook ik leef op. In de wisselwoning heb ik eindelijk de tijd om na te denken. Ik ben tien jaar alleen maar bezig geweest met overleven. Ik heb amper tijd gehad om ergens bij stil te staan. Sjoukje  steunt mij enorm om wat krachtiger te zijn als moeder, om meer orde in de chaos aan te brengen en om over mijn eigen doelen na te denken. Ik sta een stuk positiever in het leven en dat straal ik uit. Met Oliver, inmiddels 21, heb ik inmiddels besproken dat hij zijn vrienden toch buitenshuis moet gaan zien als ik straks terug ben.

Frisse start

Het voelt alsof ik een frisse start kan maken. Ik heb voor het eerst plannen in mijn leven en ik voel mij daardoor veel beter in staat er voor mijn kinderen te zijn. Ik vind het heel bijzonder hoe ze ons bij de Opvoedpoli helpen en hoe ver ze gaan om een oplossing te vinden. Oliver ziet dat natuurlijk ook en roept soms: ‘Waarom was de Opvoedpoli er niet toen ik klein was!’"

De namen van de cliënten zijn gefingeerd