We zijn pas krap een maand verder maar ik merk nu al verschil

Madelon (46) is moeder van Islene (8)

"Een moeder van school wees mij erop dat haar zoon had gezien dat mijn dochter in de pauze werd uitgelachen. Ik wist wel dat het niet zo goed ging op school. We hadden al gesprekken gehad over haar cijfers die niet zo goed waren en dat ze concentratieproblemen had. Ook reageerde ze volgens de juf anders op situaties dan andere kinderen.

Thuis was ze heel vrolijk en makkelijk, maar ze plaste wel vaker in haar bed en in haar broek. Ik werd er behoorlijk onzeker van. Wat is er mis met haar? Moeten we haar meer achter haar broek aanzitten? Maar misschien wordt ze wel gepest, en wat dan? Is ze misschien hoogsensitief of heeft ze ADD?"

Ik ben iemand die dan precies wil weten wat er aan de hand is.  Een vriendinnetje van Islene liep bij de Opvoedpoli en uiteindelijk heb ik ook gebeld. Gezinscoach Karen was meteen heel behulpzaam. Na overleg leek het haar goed om te beginnen met een observatie in de klas om uit te vogelen hoe Islene daar functioneerde.

Het is moeilijk om te horen dat ze het lastig heeft

De uitslag van die observatie was voor mij heel emotioneel. We kwamen erachter dat de andere kinderen haar negeerden. Ook de juf zag niet dat Islene vaak oogcontact met haar zocht. Ze werkte ontzettend hard om contact te krijgen, maar in de meeste gevallen kreeg ze alsnog geen reactie. Daar ging al haar energie inzitten. Logisch dus dat het haar niet lukte om de lesstof tot zich te nemen. Ook paste haar verbale gedrag niet bij haar non-verbale gedrag. Zo lachte ze terwijl ze tegen een jongetje zei dat hij moest stoppen. De jongen kon niet aan haar zien dat ze het echt meende.

Het is moeilijk om te horen dat ze het zo lastig heeft in de klas, maar het is ook heel fijn om te weten wat er aan de hand is en hoe we haar kunnen helpen. Karen schreef een verslag en maakte een afspraak om haar observatie met alle betrokkenen te bespreken. Mijn man werkt ver weg en kon daardoor niet eventjes in zijn lunchpauze naar de school komen, maar Karen had een superoplossing: hij praatte mee via een Skypeverbinding op haar laptop.

Ze is vrolijker

Het was een prettig en open gesprek waarin we goede afspraken hebben gemaakt. De juf heeft bijvoorbeeld tips gekregen om Islene er meer bij te betrekken in de klas. En Karen en ik hebben afgesproken dat Islene naar een creatief therapeut gaat om haar te helpen weerbaarder te worden. In het nieuwe schooljaar zal Karen opnieuw een observatie doen. We zijn pas krap een maand verder, maar ik merk nu al een klein beetje verschil. Ze is vrolijker en had ze eerst wel 5 keer per dag een natte broek, nu misschien 1 á 2 keer.

Vanaf november heb ik steeds aan Islene getwijfeld, nu is die twijfel omgeslagen in trots. Trots dat ze zich staande heeft weten te houden. En eigenlijk ben ik ook best trots op onszelf. Karen zegt dat we het goed doen."

Allemaal adviezen die direct toepasbaar zijn

Marije, juf van Islene: "De klas van Islene is een heel sociale klas, maar Islene vindt weinig aansluiting. Haar moeder was bang dat ze structureel werd gepest, wij hadden meer het idee dat ze wat sociale vaardigheden miste. Toen Karen belde over de observatie was ik meteen enthousiast. We willen allemaal dat het beter gaat met Islene, dus laten we zo open mogelijk zijn.　Ik herkende veel van wat ze tijdens de observatie had opgemerkt, maar hoorde ook nieuwe dingen.　Bij het nagesprek gaf Karen goede adviezen. Ze raadde mij bijvoorbeeld aan om meer non-verbaal contact met Islene te hebben, waardoor ze zich toch gezien voelt. En om haar ook wat vaker op een voetstuk te zetten in de klas. Allemaal adviezen die direct toepasbaar zijn. Ik vind dat Karen heel goed beide kanten heeft belicht. Die van de school en die van de ouders.　 Voor ons is dit een erg positieve ervaring. Karen ging met respect voor de school en veel zorg voor Islene te werk. We hebben echt met z’n allen nagedacht hoe we de situatie beter konden maken voor Islene."　

De namen van de geïnterviewden zijn gefingeerd