Ze gaf mij verschillende opties en liet het aan mij over of ik iets wilde

Denise (45) woont samen met haar twee zoons van 10, 24 in Den Haag. Haar oudste zoon van 26 woont op zichzelf.

"Voordat ik bij de Opvoedpoli terecht kwam zat ik flink in de put. Ik ging naar een psycholoog, maar toen die niet meer vergoed werd door de basisverzekering, moest ik daarmee stoppen. Gelukkig liep er vorig jaar iemand van ‘Mijn wijk in balans’ rond. Hij belde aan en ik vertelde wat over mijn situatie. Hij vroeg Atie van de Opvoedpoli om bij mij langs te komen.

Wat een fantastische meid is Atie. Het is zo mooi hoe zij en de anderen bij de Opvoedpoli met je omgaan. Ze zien dat mensen en hun problemen allemaal verschillend zijn en ze weten met al die verschillen om te gaan. Atie bepaalde niet wat ze voor mij ging doen, zoals veel andere hulpinstanties, maar ze gaf mij verschillende opties en liet het aan mij over of ik daar iets mee wilde. Haar instelling is: wat kan ik voor jou betekenen? Prachtig.

Samen zijn we gaan zoeken

Ik heb haar alles verteld wat ik had meegemaakt. En dat is veel. Ook ben ik voor 100 procent afgekeurd en verveelde ik mij thuis. Ik wilde graag weer iets doen, maar ik wist niet waar ik moest beginnen en eerlijk gezegd durfde ik ook niet de eerste stap te nemen, bang om weer teleurgesteld  te worden. Ik  vertelde haar dat ik  graag de woningbouwverenigingen wil laten inzien dat er echt heel veel achterstallig onderhoud is in de wijk. Ik wil het voor mijn buurtgenoten opnemen en een voorbeeld voor mijn kinderen zijn. Ik ben dan misschien wel afgekeurd, maar het is niet zo dat ik niks meer kan. Atie heeft mij precies dat duwtje in de rug gegeven dat ik nodig had. Samen zijn we gaan zoeken op internet naar cursussen en naar vrijwilligersvacatures. Wat ik heel fijn vond was dat ze mij veel complimenten gaf. Dat had ik bij andere instanties nog nooit meegemaakt.

Op een dag kwam Atie met informatie over een buurtbijeenkomst en of ik daar mijn verhaal wilde vertellen. Ik vond het heel spannend. Na afloop kwamen allerlei organisaties naar mij toe: ‘Zo iemand zochten we al langer, iemand met voelsprieten in de buurt’. Ze zeiden: ‘Kom maar met ideeën en we gaan je en  begeleiden en  het proberen te realiseren’. Ik ben sindsdien gecoacht en getraind en twee weken geleden heeft mijn eerste officiële activiteit plaatsgevonden om aandacht te vragen voor het achterstallige onderhoud in de buurt. Daar ben ik ontzettend trots op.

Nu weet ik wat er met hem aan de hand is

Ondertussen is Atie ook met Dimayro aan de slag gegaan, mijn jongste zoon van tien. Hij is erg druk en speels en soms extreem enthousiast of gevoelig. Op school en in de buurt wordt hij gepest omdat ze hem anders vinden. Ik schrok mij rot toen hij een keer zei dat hij zo niet verder wilde leven. Ik belde Atie onmiddellijk op, buiten werktijd, en ze stond onmiddellijk voor ons klaar. Jessica van de Opvoedpoli heeft hem onderzocht en geobserveerd op school. Wat bleek: hij heeft heel veel symptomen die op een posttraumatische stressstoornis lijken. Zijn vader is bijvoorbeeld abrupt weggegaan rond zijn zesde en hij vindt het heel erg dat hij hem haast nooit ziet.

Nu ik weet wat er met hem aan de hand is, kan ik er beter mee omgaan en hem helpen. Hij krijgt binnenkort speltherapie. Er is zoveel veranderd in één jaar, ongelooflijk, dat had ik nooit verwacht. Ik wist niet wat genieten was, maar nu loop ik soms naar het balkon en denk ik: ‘Wauw, hoe mooi is de wereld’. Ik zit veel beter in mijn vel, doe nuttige dingen en ben daardoor een voorbeeld voor mijn kinderen. Met Dimayro komt het uiteindelijk ook goed, daar heb ik vertrouwen in. Hij kan mij soms gek maken met zijn drukke gedrag, maar het is een pracht van een kind." 

De namen Denise en Dimayro zijn gefingeerd